W latach 1840-41 studiował ekonomię na Uniwersytecie w Dorpacie. Tam przyjęty w poczet członków polskiej korporacji akademickiej "Polonia". W latach 1841-44 studiował filozofię i teologię w Berlinie.
Opracował memoriał dla Kolegium Kościelnego, w którym przedstawił sprawę założenia żeńskiego diakonatu na ziemiach polskich. W teologii był zwolennikiem luterańskiej ortodoksji i ostro sprzeciwiał się teologii liberalnej i racjonalistycznej interpretacji Pisma Świętego.
Za poparcie idei manifestacyjnego zamknięcia kościoła w październiku 1861 r. został aresztowany przez władze carskie i osadzony w Cytateli (1861-1862), a następnie skazany na deportację do guberni wołyńskiej. Choć po rozmaitych interwencjach wyroku nie wykonano, to i tak musiał po nieudanym powstaniu styczniowym opuścić Królestwo Polskie i schronić się w Cieszynie.
Drugą
żoną Leopolda Otto była Emilia Izabela Linde, córka
Samuela Bogumiła Lindego, znanego polskiego
językoznawcy.
Jego imię nosi nagroda przyznawana dorocznie przez redakcję "Zwiastuna Ewangelickiego", czasopisma wydawanego przez Kościół Ewangelicko-Augsburski w RP.
Zmarł 22 września 1882 w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim.
Źródła: www.luteranie.pl; www.wikipedia.org
Jego imię nosi nagroda przyznawana dorocznie przez redakcję "Zwiastuna Ewangelickiego", czasopisma wydawanego przez Kościół Ewangelicko-Augsburski w RP.
Zmarł 22 września 1882 w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim.
Źródła: www.luteranie.pl; www.wikipedia.org